"...alt hvad folket i disse bygder maa kunne!" : kvinneliv i arbeid, synd og nøysemd i øvre Hallingdal

Omtale

Bygdebøkene i Hol er i sitt slag eineståande. ... «Ingen person var for liten til å få sin plass, inga stove så ring at ho ikkje kunne fortelja noko», skriv Halvard Bjørkvik i Norsk biografisk leksikon. All min respekt for Reinton-brørne og dei andre bygdesogeforfattarane i Hol. Likevel: Kvifor vart så lite fortalt om kvinnenes liv og arbeidsinnsats? Kvifor finn ein knapt tal for husflidsprodukt frå kvinnehand? Og kvifor heiter det hjå Reinton og Reinton ymse fedre om dei som var far til ungar fødde utanfor ekteskap? Kvifor var vald i heimen eit nedtagd tema? Alt kva kjæringane i fjellbygdene måtte vite og kunne: dei som alltid hadde bundingen med, som risikerte livet kvar gong dei sette ein unge til verda, som tok seg av ungestell og fjøsstell, stod på i onnene, soto på stølo, laga ost og smør av høg kvalitet, som strikka og sydde, som vaska og bøtte, karda og vevde, som sådde og hausta, og som aldri var gjerandslause.Kvinnene i fjellbygdene, unike, men også universelle, var viktige bidragsytarar i utviklinga av velferdssamfunnet. Lite merksemd har dei fått for det. Den merksemda får dei i Eva Almhjell si bok.